Seni bekleyişimin adı yok...

Hasreti çeke çeke uzaklara götüren çok vagonlu trenlerin de.
Hani giden gider de; geçmişi kalırya geride;
Onu hep yaşlı gözlerle bekleyen.
Zamanla dilindeki özlemi kırıverir zaman; en hassas yerinden
Çok geçmeden; çok geçiyor yokluğunun üzerinden;
Haram saatler diziliyor boğazıma uzadıkça sensizlik;
Tenhasına sere serpe uzandığım düşler de yetmiyor
Yorgun arzularımı kışkırtmaya
Tutuklayıp aynalara hapsediyorum
Sonra vicdanım delil yetersizliğind

[color=#000000][align=center][b]Günler güz yaprakları gibi birer birer dökülürken ayaklarımın dibine,
ben her gece karanlığa dikip gözlerimi senin aydınlığını bekledim
Sen yoktun

Binlerce adım attım bu kentin sokaklarında Her köşeyi,
her parkı, her ağacı ezberledim Sevdaya bulanmış
her kaldırım taşında senin adını aradım
Sen yoktun

Evlerin duvarları birer birer üzerime yıkıldı
Her bir hücremin acısını ta yüreğimde hissederken
beni enkazın altından çekip alacak elini aradım
Sen yokt